2022-05-26 09:00:10
Однажды на корабль грамматик сел ученый,
Vaktiyle âlim bir zât bir sandala biner,
..................................................
И кормчего спросил сей муж самовлюбленный:
Ve kibirli kibirli sandalcıya şöyle der:
..................................................
«Читал ты синтаксис?» — «Нет», — кормчий отвечал.
‘’Dilbilgisi bilir misin ?’’ “Hayır .” der zavallım.
..................................................
«Полжизни жил ты зря!» — ученый муж сказал.
“Yazık! Bunca zaman boşuna yaşamışsın.” der alim.
..................................................
Обижен тяжело был кормчий тот достойный,
Sandalcı fena bozulur, ama susar şimdilik,
..................................................
Но только промолчал и вид хранил спокойный.
Ötekinde ise sadece gururlu bir sessizlik.
..................................................
Тут ветер налетел, как горы, волны взрыл,
Derken bir fırtına kopar, deniz vermez aman,
..................................................
И кормчий бледного грамматика спросил:
Sandalcı dönüp âlime şöyle der hemen:
..................................................
«Учился плавать ты?» Тот в трепете великом
“Sen yüzmeyi bilir misin?” söyle efendim!
..................................................
Сказал: «Нет, о мудрец совета, добрый ликом».
“Ne yazık ki ben yüzme bilmem.” der alim.
..................................................
«Увы, ученый муж! — промолвил мореход.
“Yazık sana hocam! Şimdi harbiden işin çok zor.
..................................................
Ты зря потратил жизнь: корабль ко дну идет»
Boşa yaşamaşsın bunca zaman, gemi batıyor.”
Mevlana Celaleddin Rumi
889 viewsFatih Hocam, edited 06:00