2021-02-14 12:28:49
Бундан тахминан икки йилча олдин Маккада бир халқаро конференцияга синхрон таржимонликка чақиришди.
Конференция Маккада Масжидул-ҳаромнинг ёнгинасида, Каъбатуллоҳга 4-5 дақиқада юриб борса бўладиган меҳмонхоналарнинг бирида экан. Ҳар намозда танаффус бўлади, намоз ўқиб келамиз.
Диққатимни жалб қилган нарса - Қозоғистон вакиллари негадир ҳеч намозга боришмас экан. Конференция диний эмас, кўпроқ иқтисодга алоқадор эди, шу сабаб турли давлатлардан шу соҳа вакиллари келган, аксари динга амал қилувчи кишилар эмаслиги табиий ҳолат. Бироқ Маккада туриб, Каъбатуллоҳ олдида ҳам намоз ўқий демаслик барибир жуда ачинарли эди...
Мен овқат учун берилган танаффусларда уларни аста-секин динга даъват қила бошладим. Делегация раҳбари Хайрат деган кекса ёшли одам экан, тушунишимча, Қозоғистонда Қозоқтелеком компанияси президенти ва бошқа шу каби катта лавозимларда ишлаган каттароқ амалдор экан. Мен унга диндан гапирсам, ёнидаги ёрдамчилари жим бўлди демоқчидек турли ишоралар қилар, мен тушунмагандек гапимда давом этаверардим. Айниқса ёшроқ ёрдамчиси биз томонлардан “маънавият” ўрганиб кетганми, жуда динга аллергияси бордек. Хайрат ака эса баъзида эътибор билан эшитар, бироқ ҳеч қандай муносабат билдирмас эди.
Кейин билишимча, уларни аэропортдан тўғри меҳмонхонага олиб келишган, ўшандан бери меҳмонхонадан чиқмагани учун, масжид-ул ҳаромни кўрмаган, ҳатто умра ҳам қилмаган экан.
Икки -уч кун давом этган конференция ниҳоясига етгач, мен унга:
- Эрталаб учиб кетаркансиз, умра қилиб олмайсизми? - дедим.
- Мен 10-20 йиллар олдин ҳукумат вакили ўлароқ расмий ташриф билан келганда умра қилганман, деди у.
- Агар яна бир умра қилсангиз, иншааллоҳ, икки умра ўртасидаги гуноҳларингиз кечирилади, дедим ва бу борада ҳадислар зикр қилдим.
У қизиққан бўлди, счётчикни ноль қилиб оларканман-да, деди мени бўғиб ўлдиришга тайёрдек важоҳатда ўқрайиб турган ёшроқ ёрдамчисига.
Шундай қилиб, уларни умра қилишга кўндирдим. Ёрдамчиси билан бориб эҳром сотиб олдик. Машинамда уларни ҳарам ҳудудидан ташқарига олиб чиқдим, ўша ердан эҳромга кириб, умра ниятини қилишди.
Ҳарамга қайтдик, масжидул-ҳаромга кириб келдик. Мен эҳром боғламагандим, сабаби, шеригим кутиб турганди, Мадинага қайтишимиз керак эди. Қолаверса, 2 кун олдин умра қилгандик.
Хуллас, масжидга киргач, уларга тавофни қисқача тушунтириб, хайрлашдим.
Энди кетаман десам, Хайрат ака мени чақириб, қаттиқ қучоқлади ва кўзлари ёшга тўлиб йиғлай бошлади. Мен ундан буни асло кутмагандим. Уч кундан бери қимматбаҳо костюм-шим, галстукда виқор билан немиснинг генералидек ўтирган одам арзонгина оппоқ эҳром либосларида, кўзлари ёшга тўла, банда эканини эслаб, тавба- тазарру қилаётган бир мўминга айланиб қолганди.
- Менга ҳаётимда ҳеч ким қилмаган яхшиликни қилдингиз, сизга катта раҳмат, деди, йиғидан овози титраб...
Мен у одамни бошқа кўрмадим, телефонини берди, бироқ гаплашмадим. Қозоғистонга қайтгач, ҳидоят сари юрдими, ортга қайтиб, яна дунёга ўралашиб қолдими, билмайман.
Бироқ бу воқеа менга энг муҳим бир ҳикматни- гўзал бир ҳақиқатни ўргатди:
- Улар қанчалик катта кўринмасинлар, инсонлар исломга, ҳидоят нурига, иймон ҳаловати ва тавба лаззатига зорлар. Фақат баъзида буни ўзлари билмасликлари мумкин.
Афсуски, кўпларимиз исломга даъват қилаётганда ўзимизни ҳудди бировдан қарз сўраётгандек ноқулай ҳис этамиз. Аслида эса, биз уларга ҳақни айтарканмиз, эвазига ҳеч нарса сўрамаймиз. Улардан ҳеч нарса кутмаймиз. Даъватимиздан аввало улар манфаат оладилар. Шундай экан, мусулмон даъватдан уялмаслиги, ўзини бировдан бир нарса сўраётгандек ҳис қилмаслиги, исломга энг чиройли шаклда чақириши ва натижани Аллоҳ топшириб қўйиши керак. Зеро, ҳаракат биздан, натижа эса Аллоҳдандир.
Маҳмуд Усмон
13 views09:28