آرامش شب رو همیشه به خورشید روز ترجیح میداد ، میدونی شب همه جا | 𝖡𝖾𝖺𝖼𝗁 𝖢𝖺𝖿é

آرامش شب رو همیشه به خورشید روز ترجیح میداد ، میدونی شب همه جا ساکت بود و تاریک ، تو شب همه چیز روشن تره انگار مردم تو طول روز ، کار میکنن ،کتاب میخونن ، آهنگ گوش میدن ، کافه میرن و عطر قهوه هارو میچشن ، روی تمام خیابون ها ردی از قدم هاشون میزارن و لبخند میزنن اما این ها فقط نمادی از ظاهر روشن اونهاست ، پس بخش واقعی چی میشد ؟ روحشون صبح ها گوشه ای کنار ساحل مینشست تا شب بشه و دریای جسمشون آینه ستاره چشم هاشون بشه و آروم بگیره ، واسه همون بود که ساعت "٥:٠٥" دقیقه صبح رو همیشه دوست داشت هوا میونِ روشنی و تاریکی غرق شده بود جایی که هنوز یاد آوری میکرد تا روشن شدن جهان زمان برای خودت بودن داری ،برای فرار ، برای رقص زیر بارون ،برای خنده ،برای فریاد تو هنوز زمان برای رها شدن زیاد داری ؛