2021-06-27 04:38:02
Нифоқ чист? Нифоқ - идиъои хуб будан ва дурусткори аз тарафи инсонҳои нодуруст ва нобакор аст. Нифоқ мева ва самараи куфр аст ва куфр ба маънои пинҳон кардани ҳақоиқ ва баръакс ҷилва додани онҳост. Мунофиқ дар зоҳир мусалмон ва дар ботин кофир аст. Дар ҳақиқат нифоқ яке аз нишонаҳои куфр дар дил аст.
- Гуфт бадкорро бад кайфар аст.
- Гуфт мунофиқ аз бадкор бадтар аст.
Нифоқ аз аъмоли касоне аст, ки ба замон даъвои имон ва садоқат дар ақвол ва афъолро мекунанд, аммо дар дил ҳақоиқро пинҳон карда ва бо худашон содиқ нестанд:
“Ин (нифоқ ва дуруғгуи ва боздоштан аз дин) бадон хотир аст, ки (нахуст бо забон) имон овардаанд ва сипас (ба дил) кофир шудаанд, пас бар дилҳояшон муҳр ниҳода шуд, ва эшон дигар (ҳақиқатро дарк намекунанд, ва аз имон чизе) намефаҳманд” (Сураи Мунофиқун: 3).
Мунофиқ дар зоҳир ороста ва тарафдори ҳақиқат аст, каҷ ва манг нест, балки бисёр хуб ҳарф мезанад, аммо монанди табли холи фақат садои қашанг ва баланд дошта ва ҳеҷ мояе аз худ надорад:
“Ҳангоме, ки эшонро мебинӣ, шакл ва қиёфаи онҳо назари туро ҷалб мекунад ва ба шигифта меоварад (ва ба худ мегуӣ: чи инсонҳои бовақор ва барозандае!) ва ҳангоме, ки ба сухан медароянд (ба илати қашанги каломашон) ба суханонашон гуш медиҳи (бо вуҷуди ин ҷозиба сурат ва гироии гуфтори) онҳо ангуна тахтаҳое ҳастанд, ки бар девор такя дода шуда бошад (бе ҷон ва бе имон, ҳайкалҳои холӣ, дарунҳои бе нур ва сафо, нақшҳои бар дару деворҳо) ҳар фарёдеро бар зиди худ мепардозанд ва ҳар овозеро ба забони хеш! Онҳо душманони воқеи ҳастанд, пас аз эшон барҳазар бош, Аллоҳ онҳоро бикушад! Чӣ гуна (аз ҳақ) руйгардон мешаванд (ва мунҳариф мегарданд?!” (Сураи Мунофиқун: 3).
https://telegram.me/tijorat1
205 viewsedited 01:38
Т
