"Мяне завуць Сцяпан Латыпаў. Я жыву ў ** кватэры дом * Сморгаўскага тракту. Для мяне гэта самае лепшае месца на зямлі. Гэта мая Радзіма. Гэта месца маёй сілы. Гэта мая мара, якую я ажыццявіў. Мара пра дом, дзе можна жыць, сабрацца са сваімі суседзямі, дзе можна, як у нас завялося ў вёсцы яшчэ ў далёкіх 80-х у Савецкім Саюзе, спакойна зайсці на вячэру да суседа без папярэджання, толькі таму што ты хочаш есці і не паспеў прыгатаваць. Дзе ўсе канфлікты вырашаюцца разам, мірна, без усялякай агрэсіі. Я быў шчаслівы жыць у гэтым месцы. Я быў напоўнены шчасцем, радасцю і мяне гэта бадзёрыла і часам нават прыносіла нейкую эйфарыю. Але шчасце доўжылася нядоўга."
Апошняе слова палітзняволенага Сцяпана Латыпава..
Держись, Степушка!
Мы еще станцуем на площади Перемен!
