DUXOV / Դուխով / АРМЕНИЯ

2021-06-14 23:41:36 Фотопроект «Рожденные после смерти» Германа Авакяна впервые был представлен в Шуши в октябре 2012 года в рамках международного фестиваля современного искусства «Шуши Арт Проджект». Он представляет собой фотографии молодых людей, которые родились в 1991-94 годах, и у которых отцы погибли во время карабахской войны. Идея проекта зародилась давно, но фотограф ждал, когда героям проекта исполнится по 14 -17 лет, поскольку считал, что это именно тот возраст, когда сходство с отцами, которых они не помнят или не видели никогда, выражено наиболее ярко. Именно поэтому все герои держат в руках портреты своих отцов. «Я предлагаю всем тем, кто занимается решением карабахского конфликта, посмотреть в глаза этих детей и спросить, чего они хотят»

Наш канал @hay_em благодарит Германа Авакяна за разрешение на публикацию,каждый день мы покажем вам одно фото, «Рожденные после смерти» ... Открыть/Комментировать

2021-06-14 09:34:15 Открыть/Комментировать

2021-06-14 09:34:10 Знакомьтесь, Маридз Есаян. Эта девушка погибла на 21 год своей жизни, бросив себя со скалы, когда оккупант хотел коснуться её.

• А ты и дальше говори «у любви нет нации». Открыть/Комментировать

2021-06-13 15:56:40 Армяно-азербайджанские позиции. Наш подписчик с позиции утверждает, что заходили к друг другy на чай

@kolorit_21 Открыть/Комментировать

2021-06-13 15:13:07 Այս լուսանկարը առաջին անգամ տեսայ 28 տարի առաջ յունիսի 13-ին։ Մարտունի հասած էի Մոնթէին մեր հայրենիքի մայրաքաղաք՝ Երեւան տեղափոխելու։ Ուղղաթիռը վայրէջք կատարեց խաղադաշտը, ուր Մոնթէին զինակիցները եկան դիմաւորելու։ Բոլորին շապիկներուն վրայ, սրտին մօտիկ այս նկարը ամրացուած էր։ Պատկեր մը, որ ամրացուած է յիշողութեանս մէջ։
#ՍեդաՄելքոնյան Открыть/Комментировать

2021-06-13 15:13:03 Позвольте мне оставаться непримиримым с турками — Андраник Озанян

«Вы примирились с турками, но позвольте мне оставаться непримиримым, я не могу мириться с турками до самой смерти.

Но я хочу сделать для вас прогноз, и я хочу, чтобы вы его выслушали.

Если эти так называемые турки-революционеры не повесят вас однажды, значит я не человек.

Придет день, когда эти революционеры тоже станут зверем на подобие Султана Гамида и сожрут вас всех». Открыть/Комментировать

2021-06-11 10:16:49 Բարի լույս... Открыть/Комментировать

2021-06-11 10:16:44 Открыть/Комментировать

2021-06-10 17:05:35 Գառնիկ Աղաբեկյանը ծնվել է 1969 թ. դեկտեմբերի 22-ին Հադրութի շրջանի Մեծ Թաղեր գյուղում։ Տեղի միջնակարգ դպրոցի ութերորդ դասարանն ավարտելուց հետո ուսումը շարունակել է Երևանի ֆիզիկական կուլտուրայի տեխնիկումում։ Ծառայել է Խորհրդային բանակում։ Զորացրվելուց հետո աշխատել է գյուղի դպրոցում որպես ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչ։ Ակտիվորեն մասնակցել է Արցախյան պայքարին։ Զոհվել է 1994 թ. հունվարի 15-ին Հորադիզում։ Հետմահու պարգևատրվել է «Արիության համար» մեդալով։ Ամուսնացած էր, ունի երկու երեխա։ Հանգչում է Մեծ Թաղերի գերեզմանատանը Открыть/Комментировать

2021-06-10 17:05:30 Մահանում Էր բազմավաստակ բանաստեղծը ծերունին,

Մահճի շուրջը բազմել էին երկրի մարդիկն անուանի,
Լռությունը այնքան խորն էր տիրակալում դահլիճում,
Որ լսւում էր, թէ նորատունկ վարդը ի՛նչպէս է շնչում:
Երկիրն արագ ըսպասում էր բանաստեղծի կտակին,
Բայց նա աչքերը անխօս փակեց ու համրացաւ մեծ հոգին…
Երբ տուն դարձան գերեզմանից, մարդիկ նրա բարձի տակ,
Գտան մի թուղթ՝ վըրան այսպէս ձեռագրուած մի կտակ,
《Ազգ սիրեցեք ու Հայրենիք կյանքից, գինուց, ամեն բանից ավելի.
Ազգն է միակ բալասանը անդընդախոր ցավերի.
Առանց Ազգի վիշտն աշխարհը կավերի: Открыть/Комментировать