مجازات اعدام فقط به معنای نابودی جسمی انسان نیست. مرگی که ناگه | didibook

مجازات اعدام فقط به معنای نابودی جسمی انسان نیست. مرگی که ناگهانی سر می‌رسد دردناک نیست، چیزی است شبیه بیهوشی با اِتر یا کلروفرم، پس نمی‌تواند مجازات باشد چون توأم با درد و رنج نیست؛ حال آن‌که می‌گوییم: تحمل مجازات. آن‌چه ما مجازات اعدام می‌نامیم چه بسا در زجر شب پیش از اعدام نهفته است و برآمده از آگاهی انسانی است که به مرگ محکوم شده، و رنج و شکنجه‌ی روانی که با دیدن منظره‌ی تهیه و تدارک کشتن خود احساس می‌کند. از این‌رو، ابتکاری که در مجازات داستایفسکی و محکومان پتراشفسکی به خرج دادند این بود که ابتدا آن‌ها را با حکم اعدام «مرعوب» کردند و بعد با حکم حبس خوشحال؛ درواقع مثل این بود که آن‌ها را هم‌زمان با دو نوع مجازات تنبیه می‌کردند؛ هم با مجازات مرگ و هم حبس با اعمال شاقه. این محکومان درواقع مجازات اعدام را نیز تحمل کردند؛ نزدیک به یک ساعت اطمینان داشتند که خواهند مرد و به چشم می‌دیدند که چگونه نابودی‌شان را تدارک می‌بینند.

از کتابِ «زندگی و آثار فیودور داستایفسکی»