2022-06-21 18:05:23
Казка пра Іскрыначку.
Запалілася вогнішча вялікае ды нарадзілася з яго шмат іскрыначак маленькіх. Паляцела адна іскрыначка па свеце блукаць. Ляціць яна й бачыць, як плача хлопчык маленькі.
— Чаму ты плачаш? — пытаецца іскрыначка.
— Тата мой пакутуе, — адказвае хлопчык. — З-за чаго? — пытаецца іскрыначка.
— З-за таго, што чалавек годны.
— А дзе той, з-за каго ён пакутуе, а ты плачаш? — пытаецца іскрыначка.
— А вунь там, — сказаў хлопчык ды махнуў рукой у бок сонца.
Паляцела далей іскрыначка ды бачыць як плача дзяўчына прыгожая.
— Чаму плачаш, дзяўчына? — пытае яна.
— Каханы мой пакутуе, — адказвае дзяўчына.
— З-за чаго ён пакутуе? — пытаецца іскрыначка.
— З-за таго, што сумленне мае.
— А дзе той, з-за каго ён пакутуе?
— А вунь там, — махнула рукой на ўсход дзяўчынка.
Ляціць далей іскрыначка ды бачыць, як дзядуля старэнькі плача.
— Чаму ты плачаш? — пытаецца іскрыначка.
— Таму што дачурачка мая пакутуе, — адказвае дзядуля.
— А чаму яна пакутуе? —
— Таму, што здраджваць не жадае.
— А дзе той, з-за каго яна пакутуе? — запыталася іскрыначка.
— А вунь там, — сказаў дзядуля ды махнуў рукой у напрамку ўсходу.
Паляцела туды іскрыначка ды спаліла наху ўшчэнт у Драздах рэзідэнцыю ды разам з гаспадаром.
Вось і шчасцейка было ў дзяўчыначкі з яе каханым, ды ў хлопчыка з татам, ды ў дзядулі з дачкою!
Каб знайсці і нам іскрыначку гэтую... Ці то мабыць самім яе высячы?...
1.8K views15:05
Б
