2021-05-08 02:50:17
ҲАЁТ – АН-НАБИЙ
«Ҳаёт–ан-набий» иборасини кўп эшитсам-да, маъносига
эътибор қилмаган эканман. Яқинда бир воқеа сабаб иборанинг асл
маъносини билиб олдим.
Газда кулча пишираётгандим, бошқа ишга чалғиб қолибман,
газ-товоқдаги охирги икки дона кулчанинг таги куйиб кетибди.
Кулчаларнинг куйигини пичоқда қириб ташлаб, оқшомда
дастурхонга қўйдим. Дадамиз, болалар ширин, ёғли кулчаларни
мақтаб - мақтаб ейишди, лекин бояги куйган кулчаларни четга
суриб қўйишди.
–Мунча хунук кулча қилибсиз, ая,–дея танбеҳ ҳам беришди.
Қийналиб пиширганим кулчаларга берилган баҳо менга
тегишли эди. Дилим оғриди. Ахир бу «2» баҳони куйиб кетган
кулчаларим эмас, уларни пиширган нонвой–мен олган эдим-да.
Кўнглимга оғриқ берган бу воқеадан улуғ бир ҳақиқатни кашф
этгандек бўлдим.
Демак ҳаётдан, атрофимиздаги ҳар-хил одамлардан нолиб,
уларга «2» баҳо қўйсак, ўша одамлар эмас, уларни яратган Эгаси–
Аллоҳ озорланар экан. Мана сизга яна бир кашфиёт! Бу ҳақиқатни
менга ҳаётий воқеа англатди,
441 viewsУдачник, 23:50